Soms blikken ze de kijker recht aan, hun hoofd een tikje schuin en uitdagend. Veelal afgebeeld in felgekleurde jurken. Zo ook  op het portret van de 18 jarige Cara Nolet (1908-1993) uit 1926. Zij was het oudste kind van de Nijmeegse wijnhandelaar en kunstverzamelaar Anthony Nolet en diens vrouw Helene Vonk de Both, schoonzuster van Frans Deurvorst uit Ulft. Toorop op zijn beurt introduceerde Jan Sluijters bij de familie en was zeer geïnteresseerd in zijn werken. Cara nog weergegeven als een mondaine jonge vrouw, enigszins melancholisch kijkend , zou enkele jaren later In 1935  haar intrede maken als noviciaat bij de Congregatie van de Liefdeszusters van de Heilige Carolus Borromeus in het  klooster ” Onder de Bogen” te Maastricht.!!! Op de foto van Nolet’s laatste woning aan de st. Annastraat 113 te Nijmegen is een gedeelte van het huiskamerinterieur afgebeeld, hierop zijn de door Jan Sluijters geschilderde portretten van hemzelf als cellist (1920) en zijn dochter uit 1926 te zien.

Het werk olie op linnen (1.47cm x 80 cm) werd in 2020 via Catawiki verkocht voor € 21.000;—

Ontwerp standinrichting JHW Leliman

De IJzergieterij en Emailleerfabriek DRU te Ulft was als standhouder op de afdeling Metaalnijverheid nadrukkelijk vertegenwoordigd op deze Wereldtentoonstelling.

Het Nederlandse Paviljoen was een bouwontwerp van architect W. Kromhout. De standinrichting ,waarop de DRU producten stonden, was op artistieke wijze vormgegeven door architect JHW Leliman uit Amsterdam en decoratief in Art Nouveau stijl uitgevoerd. Een goed voorbeeld van het samengaan van de kunst met industrie. Vijf grote zuilen dragen een overspanning met aan de uiteinden hierop gestapelde Potterie van groot naar klein formaat die als pinakels fungeren. Op de zuilen zijn op fraaie decoratieve  wijze historiserende motieven van bladeren en louwerkransen aangebracht. Door deze decoratie had het een sacrale uitstraling. De prachtig vormgegeven DRU letters waren gemaakt van kleine stukjes gebrand emaille en als mozaïek ingelegd. Het  beeldmerk is een ontwerp van Jan Toorop. Of Toorop ook verantwoordelijk was voor de decoratieve emailleuitvoering aan het basement is (nog) niet bekend.